Очерки из истории канонического права XI–XII вв.: Ансельм Луккский, Феодор Вальсамон, Нерсес Лампронский - Андрей Юрьевич Митрофанов

На нашем литературном портале можно бесплатно читать книгу Очерки из истории канонического права XI–XII вв.: Ансельм Луккский, Феодор Вальсамон, Нерсес Лампронский - Андрей Юрьевич Митрофанов, Андрей Юрьевич Митрофанов . Жанр: Религиоведение. Онлайн библиотека дает возможность прочитать весь текст и даже без регистрации и СМС подтверждения на нашем литературном портале fplib.ru.
Очерки из истории канонического права XI–XII вв.: Ансельм Луккский, Феодор Вальсамон, Нерсес Лампронский - Андрей Юрьевич Митрофанов
Название: Очерки из истории канонического права XI–XII вв.: Ансельм Луккский, Феодор Вальсамон, Нерсес Лампронский
Дата добавления: 26 февраль 2023
Количество просмотров: 65
Читать онлайн

Помощь проекту

Очерки из истории канонического права XI–XII вв.: Ансельм Луккский, Феодор Вальсамон, Нерсес Лампронский читать книгу онлайн

Очерки из истории канонического права XI–XII вв.: Ансельм Луккский, Феодор Вальсамон, Нерсес Лампронский - читать бесплатно онлайн , автор Андрей Юрьевич Митрофанов
1 ... 47 48 49 50 51 ... 54 ВПЕРЕД
captum est” (Thomasi Ebendorfer Chronica Pontificum Romanorum, herausgegeben von H. Zimmermann // MGH, XVI. München, 1994. Р. 343); “Robertus Wiscardus dux Normannorum in seruicium sancti Petri post K. Maii Romam armata manu inuasit, fugatoque Heinrico, totam urbem Gregorio papae rebellem penitus expoliauit et maiorem eius partem igni consumpsit eo quod Romani quendam eius militem vulnerauerint” (Die Chroniken Bertholds von Reichenau… P. 442; “At quia normannorum instabilitas Urbe capta et praedae data multa mala perpetrauerat, nobilium romanorum filias stuprando, et nocentes pariter innocentesque pari poena affligendo, nullumque modum uti uictoribus mos est in rapina crudelitate direptione habendo: ueritus ne duce recedente infidelitas romana exagitata recrudesceret et quos antea habuerat quasi fidos amicos, pateretur infidos cedendum tempori arbitratus, Salernum se contulit” (Hugonis Flaviniensis Chroncicon… Coll. 334).

146

См.: D’Alessandro V. Storiografia e politica nell’italia normanna, Napoli, 1978. P. 99‑220; Guillelmi Apuli De rebus gestis normannorum in Sicilia / PL 149. Сoll. 1074; Chronicon breve Normannorum / PL 149. Сoll. 1086‑1087; Annae Comnenae Alexiadis / PG 131. Сoll. 159‑162.

147

Eodem tempore milites prudentissimae ducis Mathildae in Longobardia contra fautores Heinrici et inimicos sancti Patri uiriliter pugnauerunt, ex quibus episcopum Parmensem et sex capitaneos cum aliis fere centum bonis militibus ceperunt. Equos etiam plus quam quingentos et loricas plurimas et omnia tentoria inimicorum pleniter potiti uictoria habuerunt” (Die Chroniken Bertholds von Reichenau… P. 443); Donizonis Vita Mathildis // MGH, XII, V. 338‑365. Р. 386‑387; Bardonis Vita Anselmi Luccensis… Р. 20; Rangerii Vita Metrica // MGH, SS, 30 (2). P. 1292‑1293.

148

Трубецкой Е. Н. Религиозно-общественный идеал Западного христианства. СПб., 2004. C. 315–341.

149

Первый Крестовый поход 1096–1099 гг.

150

Папа Григорий VII критически, но весьма сочувственно отзывался о византийцах, воспринимая их как заблуждающихся братьев: “…dixerimus de adiutorio faciendo fratribus nostris, quiultramare inConstantinopolitano imperiohabitant, quosdiabolusperse ipsumafidecatholicaconaturavertereetpermembra suanoncessatcotidiequasipecudescrudeliterenecare…” (Dictatus Papae le 16 décembre 1074 / Fontes litem de investitura illustrantes. Pars prior Gregorii Papae VII Epistolae selectae, cura et studio F. J. Schmale // Ausgewählte Quellen zur deutschen Geschichte des Mittelalters. Darmstadt, 1978. B. XII a. P. 70).

151

Pásztor E. Lotta per le investiture e “ius belli”: la posizione di Anselmo di Lucca / Sant’Anselmo, Mantova e la lotta per le investiture… P. 380–381.

152

Briefsammlungen der Zeit Heinrichs IV / Ed. C. Erdmann, N. Fickermann // MGH Die Briefe der deutschen Kaiserzeit 5, Weimar, 1950. S. 75.

153

Pásztor E. Motivi dell’ecclesiologia di Anselmo di Lucca // Bull. Dell’istituto Storico italiano, 1965. T. 77 P. 45–104.

154

Ibid. P. 375–377.

155

Ibid. P. 405–421.

156

Ibid. P. 380.

157

Ibid. P. 404.

158

Quommodo enim tibi commissa est Ecclesia quem constat non intrasse per ostium, quod Christus est, sed aliunde ascendisse ut furem?” (Anselmi Luccensis Liber contra Guibertum Antipapam / PL 149. Coll. 452).

159

Fransen G. Anselme de Lucques canoniste? / Sant’Anselmo Vescovo di Lucca… P. 143–155.

160

Audi itaque, sceleratissime omnium, qui sic mihi iam nominandus es, eo quod latrare non timuisti conta Dominum et Magistrum tuum; cognosce quae propria sunt. Scripsi tibi pauca cum multo dolore et sincerae charitatis affectu” (Anselmi Luccensis Liber contra Guibertum / PL 149. Coll. 447).

161

Maccarrone M. La teologia del primato romano del secolo XI // Le istituzioni ecclesiastiche della “Societas Christiana” dei secoli XI–XII. Papato, cardinalato ed episcopatо. Milano, 1974. P. 76–78.

162

Pásztor E. Lotta per le investiture e “ius” belli: la posizione di Anselmo di Lucca / Sant’Anselmo, Mantova e la lotta per le investiture… P. 381–382.

163

Bardonis Vita Anselmi Luccensis / Ed. R. Wilmans // MGH, SS. 12. Hannoverae, 1856. P. 21.

164

Pauli Bernriedensis Vita Gregorii VII Papae / PL 146. Coll. 96.

165

Здесь и далее, следуя традиции отечественной дореволюционной медиевистики, автор счел возможным при переводе латинского источника, содержащего «литургические» интерполяции или фрагменты из Священного Писания, для передачи литературного характера подобных интерполяций и фрагментов использовать старославянский язык.

166

Astiterunt reges terrae et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus Christum eius”, Gregorii Magni Liber Responsalis / PL 78. Coll. 766.

167

Богослужения Постной Триоди Византийской церкви предполагали антифон того же псалма на вечерне Великого четверга и на утрени великой пятницы: «Князи людстии собрашася вкупе на Господа и на Христа Его». «Респонсальная книга» Григория Великого предписывала после антифона второго псалма читать антифон двадцать первого псалма: «Diviserunt sibi Vestimenta mea, et super Vestem meam miserunt sortem». Тот же самый антифон содержится в Триоди в последовании утрени Великой Пятницы: «Разделиша ризы моя себе и о одежде моей меташа жребий». J. Mateos. Le Typicon de la Grande Église de Constantinople, Roma, 1963, T. II. P. 74.

168

Ecclesia una est, quae intrus et foris esse non potest. Si enim apud Novatianum est, apud Cornelium non fuit. Si vero apud Cornelium fuit, qui Fabiano episcopo legitima ordinatione successit, Novatianus in ecclesia non est, nec episcopus computari potest” (Anselmi Luccensis Liber contra Guibertum Antipapam / PL 149. Coll. 449).

169

Quisquis ab Ecclesia segregatus adulterae iungitur, a promissis Ecclesiae separatur; nec perveniet ad Christi praemia, qui reliquit Ecclesiam Christi. Alienus est, profanus est, hostis est, habere non potest Deum patrem, qui Ecclesiam non habet matrem” (Ibid. Coll. 448).

170

Hefele С., Leclerc H. Histoire des conciles d’après les documents originaux. Paris, 1907. T. I. Pars I. P. 172–191.

171

Шедше научите вся языци, крестя их во Имя Отца,

1 ... 47 48 49 50 51 ... 54 ВПЕРЕД
Комментариев (0)
×